เช้าวันเสาร์ในวันออกเดินทาง ฉันได้ทำขนมยิ้ม ๆ ไปแจกเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ด้วย มันเป็นขนมที่ฉันกับแม่ชอบกิน และฉันไม่ได้ทำนานแล้ว แม่อยากกินพอดี เป็นจังหวะเดียวกับที่ฉันจะวิ่งที่กำแพงเพชร ฉันเลยเอาขนมแบ่งให้ทุก ๆ คน ที่ร่วมเดินทางได้ลองชิม และพอดีเป็นวันเกิดเพื่อนคนหนึ่งที่ร่วมเดินทางไปด้วย ฉันตั้งใจทำให้ทุกคนเลยหล่ะ ดีใจมากจริง ๆ นะ ที่ทุกคนชอบ และบอกว่าอร่อยดี นี่เป็นความสุขเล็ก ๆ ของฉันเลย ขอบคุณทุก ๆ คนจากใจค่ะ ^O^
ระหว่างเดินทางเพื่อนฉันเอาคอมเสริตพี่เบิร์ดไปเปิดด้วย สร้างความคึกคัก สนุกดีการได้ดูคอนเสริตด้วยกันหลาย ๆ คน สนุกกว่าดูคนเดียวเยอะเลย จริง ๆ นะ ฉันสนุกมาก คิดในใจขอบคุณเพื่อนฉัน ที่เอาแผ่นมาด้วย ขอบคุณนะจ๊ะ ^O^
คอนเสริตจบฉันก็บอกทุกคนว่าอยากดูรัก 7 ปี ดี 7 หน ตอน 42.195 ฉันเอาไปด้วย และเปิดให้ทุกคนดูพร้อมกัน เพราะพี่สาวคนหนึ่งยังไม่ได้ดูเลย และฉันก็อยากดู ปลุกใจก่อนวิ่งน่ะ นิชคุช น่ารักมากก ฉันดูทีไรนึกว่า ฉันเป็นนางเอกทุกที จริง ๆ นะ พี่สู่ขวัญแสดงได้ดีมากก ฉันอินมาก ๆ เลยหล่ะ 555 ^O^
พอตอนเย็นครูก็นำวิ่งเบา ๆ ที่สนามจริง เราวิ่งกันเบา ๆ สนามสวยมาก บรรยากาศร่มรื่น มีเนินเล็กน้อย ฉันก็วิ่งไปถ่ายรูปไป ฟินสุด ๆ เลยหล่ะ
ในเช้าวันวิ่งจริงฉันตื่นตี 2.30 แล้วก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง จนตี 3.30 นาฬิกาปลุกก็ดัง ฉันลุกไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียมพร้อม ตั้งใจจะทำ New PB ให้เป็นของขวัญวันเกิดเพื่อนฉัน ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี จนถึงเวลาปล่อยตัวนักวิ่งมินิ 10.50 กม.ฉันเช็คอิน และเข้าไปรอที่จุดปล่อยตัว รอตรงหน้า ๆ พอสัญญาณปล่อยตัวดังขึ้น
ฉันก็วิ่งใส่เต็ม กม.แรก ฉันวิ่งได้ 5.18 นาที ฉันคิดในใจว่า ถ้าความรู้สึกเหนื่อยหอบระดับนี้ มันเร็วไป ฉันลดความเร็วลงนิดหน่อย กม. 2 ก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยมาก ฉันงง ฉันไม่เคยเหนื่อยแบบนี้ พอกม. 3 ก็ความเร็วเริ่มตก นี่เพิ่งต้น ๆ เองนะ ทำไมฉันเหนื่อยจัง แต่ฉันก็วิ่งไปเรื่อย ๆ พยายามรักษาจังหวะ แล้วแต่ละคนก็ค่อย ๆ แซงไป ฉันไม่สามารถเร่งขึ้นมาได้เลย มันเหนื่อยมาก
พอกลับตัววิ่งมาอีกสักพักก็มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งมาขอเกาะฉันด้วย ฉันก็บอกว่าได้ แต่ของกินน้ำก่อนนะ เข้าจุดกินน้ำพอดีน่ะ น้องเกาะฉันมาได้ สักพัก ฉันรู้สึกมันเหนื่อยกว่าเดิม เหนื่อยกว่าตอนวิ่งคนเดียว ไม่ไหวแล้ว ฉันเลยเร่งความเร็วหนีน้องขึ้นมา น้องเขาก็แยกออกไปวิ่งเอง ฉันก็บอกน้องสู้ ๆ นะ น้องเขายิ้มให้แล้วก็แซงฉันไป ฉันเองก็งง น้องเขามาขอเกาะทำไม? แต่ช่างเถอะ ฉันก็วิ่งไปเรื่อย ๆ กม.ที่ 7 ฉันก็ค่อย ๆ เร่งขึ้น ไม่คิดแซงใครเลยเพราะฉันเหนื่อยมาก คิดแค่เข้าเส้นชัยให้ได้ อีกนิดเดียว
ฉันไม่คิดว่าจะได้ถ้วยด้วยหล่ะ เพราะฉันเหนื่อยสุด ๆ แต่ก็วิ่งตลอดไม่มีหยุดเดินเลย จนเข้าเส้นชัยด้วยเวลา 1.03 ชม. ระยะทางทั้งหมด 10.31 กม. ในที่สุด ฉันงง และดีใจมาก ที่ฉันได้อันดับ 2 รุ่น 30-39 ปี และฉันดีใจเข้าไปอีกที่รู้ว่า อันดับ 1,3,4 เป็นพี่สาวที่น่ารักของฉันเอง ^O^
ฉันดีใจกับพี่ ๆ ฉันด้วย ฉันดีใจกับทุก ๆ คนที่ได้ถ้วย ฉันดีใจกับทุกคนที่ได้สถิติใหม่ ฉันดีใจกับพี่ชายฉันที่จัดงานวิ่งนี้ขึ้นมา แล้วทุกคนมาวิ่ง ทีมงานน่ารัก และบรรยากาศสนุกมาก
ถึงฉันจะไม่สามารถทำ New PB เป็นของขวัญวันเกิดให้เพื่อนฉันได้ แต่ฉันก็ดีใจที่ได้ถ้วยใบแรก ฉันเต็มที่แล้ว ถ้วยใบนี้คือความภูมิใจ ฉันไม่ได้คิดแข่งกับใคร ถึงฉันไม่ได้ถ้วยฉันก็ดีใจกับทุกคนที่ได้ถ้วย ฉันรู้ว่ากว่าจะได้มาต้องเหนื่อยขนาดไหน ต้องฝืนตัวเองขนาดไหน ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ หรอกฉันพูดจริง ๆ นะ ^O^
สำหรับฉันการจะได้ถ้วยหรือไม่ได้ถ้วยไม่ได้สำคัญอะไรกับฉัน เท่ากับการที่ฉันสามารถสร้างสถิติใหม่ให้ตัวฉันเองได้เรื่อย ๆ ฉันอยากวิ่งไปนาน ๆ อยากวิ่งให้เต็มที่ และสนุกที่สุด
หลายคนบอกว่าฉันวิ่งเร็ว ฉันไม่เคยคิดว่าฉันวิ่งเร็ว ฉันคิดแค่ว่าฉันสนุกที่ได้วิ่ง และได้ทำเต็มที่ ถ้าใครเห็นเวลาฉันซ้อมจะรู้เลยว่า ฉันฝืนตัวเองสุด ๆ เพื่อที่จะวิ่งสนุกในทุก ๆ สนาม ฉันเชื่อใจครูดิน ฉันรักครู ไม่ว่าครูจะให้วิ่งให้ซ้อมอะไร เราก็ทำไปเถอะ แต่เราต้องตีโจทย์ให้แตกก่อนทำการบ้านก็เท่านั้นเอง ^O^
ขอบคุณครูดินมาก ๆ นะคะ ขอบคุณที่ทั้งฝึก ทั้งสอน ทั้งให้กำลังใจ จนลูกสาวคนนี้ได้ถ้วยใบแรกของตัวเองมาได้ ขอบคุณเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ครอบครัวสถาวร รวมถึง พี่ ๆ เพื่อน ๆ นักวิ่งทุกคนที่คอยแนะนำ และให้กำลังใจเสมอมา และสุดท้ายขอบคุณทุก ๆ คนที่คอยตาม คอยดูเจี๊ยบมาตั้งแต่ยังวิ่งไม่ได้ ตั้งแต่ตอนอ้วน ๆ จนมาถึงวันนี้ ขอบคุณทุก ๆ คำชม ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจ ขอบคุณจากใจค่ะ ^O^
Norarat jeab
25-08-57
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น