ตอนนี้เจี๊ยบมีความฝันอยู่ 4 ความฝัน คือ
1.การเป็นนักวิ่งมาราธอน
2.การเป็นคนขายอะไหล่มอไซค์
3.การเป็นนักเขียน
4.การเป็นดีเจ
ซึ่งทั้งหมดเจี๊ยบต้องการเป็นแบบมืออาชีพ นั่นแปลว่า เจี๊ยบต้องตั้งใจ ใส่ใจ และทำให้สุดความสามารถ แบบที่ไม่กดดันตัวเอง แต่เต็มที่ ที่สุดที่เราทำได้
และด้วยคำว่ามืออาชีพเราทำเล่น ๆ ไม่ได้ เพราะคำว่ามืออาชีพมักมาพร้อมกับคำว่าความรับผิดชอบ ซึ่งเราไม่สามารถเลือกทำเฉพาะสิ่งที่เราชอบได้ และนั้นคือมันท้าทายมาก ถ้าเจี๊ยบจะสามารถทำความฝันทั้ง 4 ให้เป็นจริง ^O^
เจี๊ยบไม่รู้หรอกว่าเจี๊ยบจะทำได้หรือเปล่า แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้เจี๊ยบต้องเรียนรู้งานที่ร้านอะไหล่มอไซค์ของพ่อให้มากที่สุด เจี๊ยบอยากช่วยพ่อ เจี๊ยบคิดแค่นี้ และทำแบบตั้งใจ พ่อแก่แล้ว ช่วยพ่อเถอะ เจี๊ยบบอกตัวเองแบบนี้แหละ ตอนนี้เจี๊ยบเข้ากับพ่อได้ดีขึ้น ทำงานอย่างสบายใจ มีความสุขจังเลย แม้จะยังขายไม่ค่อยดี แต่มันก็เงียบไปหมดทุกที่อยู่แล้ว ก็คงต้องรอเศรษฐกิจฟื้นตัว ^O^
ซึ่งความฝันอื่น ๆ เจี๊ยบก็ทำอยู่แล้วประจำ และมันเป็นความสุขเล็ก ๆ ของเจี๊ยบ ถึงแม้มันจะไม่ได้สร้างรายได้ให้เจี๊ยบ แต่เจี๊ยบมีความสุขที่ได้ทำ
ไม่ว่าจะเป็นการวิ่ง ถ้าวิ่งเพื่อสุขภาพวิ่งวันละ 1 กม.- 2 กม. ก็พอแล้ว แต่สำหรับเจี๊ยบมันวิ่งแค่นั้นไม่ได้จริง ๆ เจี๊ยบได้รับคำสอนจากครูดินว่า ถ้าเราจะทำอะไรเราต้องตั้งใจ ไม่มีคำว่าทำไม่ได้ มีแต่คำว่าเราไม่ทำเองตังหาก นี่หล่ะคำสอนที่ครูดินสอนเจี๊ยบตั้งแต่สมัยเจี๊ยบอ้วน ๆ อยู่เลย ครูดินเป็นพ่อ ครูดินเป็นครู และครูดินคือผู้เปลี่ยนชีวิตใหม่ให้กับเจี๊ยบ ^O^
มีเรื่องที่ครูดินสอนเจี๊ยบหลายอย่างไม่ใช่แค่เรื่องการวิ่งเท่านั้น แต่รวมไปถึงวิธีคิด และการใช้ชีวิตด้วย ครูดินเคยบอกว่า ขวดน้ำก็อยู่ตรงหน้า ถ้าเราหิวน้ำ เราก็หยิบมันขึ้นมา เปิดฝา และก็ดืมน้ำสิ แต่ถ้าเราหิวน้ำ แล้วเราเอาแต่นั้งมองขวดน้ำ แล้วเราจะหายหิวน้ำไหม ? นี่แหละคำสอนจากครูดิน ครูดินชอบพูดให้เจี๊ยบตีความเอาเอง จะพูดให้เข้าใจง่าย ๆ ก็ไม่ได้ 555 ^O^ ไม่ว่ายังไงเจี๊ยบก็รักครูดิน รักมาก ๆๆ ถึงมากที่สุด ขอบคุณครูดินมากๆๆๆ มากที่สุดเลยค่ะ ^O^
ความฝันต่อมาคือการเป็นนักเขียน เจี๊ยบก็เขียนบทความที่เป็นบันทึกเรื่องราว และสิ่งที่เจี๊ยบไว้เตือนสติ แค่มีคนอ่านแล้วบอกว่าเจี๊ยบเขียนดีจัง เจี๊ยบไม่รู้หรอกว่าดีหรือไม่ดี เจี๊ยบแค่เขียนออกมาจากใจเท่านั้นเอง แค่มีคนอ่านแล้วชอบสิ่งที่เจี๊ยบเขียนแค่นี้เจี๊ยบก็ดีใจที่สุดแล้ว ขอบคุณทุก ๆ คนที่อ่านบทความของเจี๊ยบ ขอบคุณจากใจค่ะ
และความฝันสุดท้ายคือการเป็นดีเจ เจี๊ยบรู้มันยาก เจี๊ยบแค่อยากเป็น แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก เจี๊ยบรู้เสียงเจี๊ยบเป็นเป็ดอ่ะ และที่สำคัญเจี๊ยบเป็นคนขี้อายจริง ๆ นะ ไว้เจี๊ยบมั่นใจก่อน เจี๊ยบจะทำเดโมส่งไปให้พี่อ้อยแน่ ๆ ตอนนี้ขอเป็นแฟนคลับดีเจไปก่อนแล้วกัน แค่นี้ก็มีความสุขที่สุดแล้ว โดยเฉพาะการได้เป็นแฟนคลับพี่อ้อย และได้เป็นน้องสาวพี่อ้อยแบบไม่คาดฝัน พี่อ้อยสอนเจี๊ยบหลายอย่างเลย และสอนให้เจี๊ยบมีความสุขให้ได้ ภายใต้เงื่อนไขที่มี นี่หล่ะสิ่งที่พี่อ้อยสอน และข้อคิดที่เจี๊ยบได้จากพี่อ้อย ไว้เตือนสติ คือ "คนมีความสุขไม่ใช่คนที่มีอะไรดี ๆ เยอะแยะไปหมด แต่คือคนที่ถึงเจอเรื่องไม่ดีก็รับมือไหว"
ทุกครั้งที่เจี๊ยบอ่อนแอ พี่อ้อยจะให้สติ พี่อ้อยเคยบอกว่า "เจ็บก็เหมือนเราฉีดวัคซีนไง เจ็บแค่นี้เอง ต่อไปเราก็มีภูมิคุ้มกันแล้ว "
เจี๊ยบรักพี่อ้อยจังเลย ขอบคุณพี่อ้อยมาก ๆ ถึงมากที่สุด กอดๆๆๆ ^O^
สรุปที่เจี๊ยบเล่ามาทั้งหมดนี้ คือ ความฝันของเจี๊ยบ หลายคนอาจมองว่าเพ้อฝัน เพราะมันยากมาก แต่เจี๊ยบก็ทำเรื่องยาก ๆ หลายเรื่องให้เป็นจริงแล้วนะ ไม่ว่าจะยากสักแค่ไหน ถ้าไม่ท้อสักก่อน เชื่อสิสักวัน ความฝันเจี๊ยบต้องเป็นจริง แค่ต้องใจเย็น ๆ เรียนรู้ และก็ลงมือทำ มันก็เท่านั้นเอง ยิ้มๆๆๆ ^O^
Norarat Jeab
10-10-57 (2014)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น