เมื่อฉันได้เข้าไปเป็น 1 ในสมาชิกกลุ่มวิ่งวัดใจฯ มันก็มีทั้งดีใจ และก็กลัวด้วย กลัวถูกคัดออกจากกลุ่ม กลัวไม่ได้ไปต่อ แต่ฉันคิดว่า "เอาน่า เราได้เข้ามาแล้ว เราอยากไปวิ่งมาราธอนนิหน่า ถ้าแค่นี้ทำไม่ได้ แล้วเราจะไปวิ่งมาราธอนไหวได้ไง เจี๊ยบสู้หรือเปล่า? แค่นี้ไม่ตายหรอก ลองดูนะเจี๊ยบ ^O^"
ถ้าเปรียบกลุ่มวิ่งวัดใจ ฯ เป็นรายการเรียวลิตี้ ก็คงจะเปรียบเทียบได้กับบ้าน AF มีการถูกคัดออก มีกติกาที่ทุกคนต้องทำ และการมาอยู่ในกลุ่มนี้ ไม่มีใครบังคับ ทุกคนสมัครใจเข้ามาเอง และก็ไม่มีใครบังคับว่าเราจะต้องวิ่งตามโจทย์ที่กำหนดในแต่ละวัน จะทำหรือไม่ทำก็ได้ แต่ถ้าไม่ทำ ไม่ส่งการบ้าน และไม่บอกสาเหตุที่ทำไมวันนั้นถึงไม่ทำการบ้าน และไม่ยอมวิ่งยาว แอดมินก็จะเข้ามาทักทาย มีปัญหาอะไรหรือเปล่าจะออกจากกลุ่มก็ได้นะ ถ้าไม่ตั้งใจเชิญออกจากกลุ่มได้ไม่ว่ากัน ^O^
ฉันขอเรียกกลุ่มวิ่งวัดใจฯ ว่า บ้าน SF (Sathavorn Fantasia) โดยมีแอดมินที่น่ารักทั้ง 3 คน (แอดนก แอดบิว แอดแพค) คอยดูแล คอยสอบถาม คอยเตือน และคอยตอบข้อสงสัยหรือปัญหาที่เกิดขึ้นขณะฝึก ถ้าเจ็บหรือมีปัญหาอะไรต้องบอกแอดมินคนใด คนหนึ่งก็ได้ มันสำคัญมากนะ ถ้าเจ็บแอดมินจะได้แนะนำว่าควรจะปฏิบัติตัวยังไง จะมีตารางฟื้นฟูให้ ดีขึ้นแล้วค่อยกลับมาลงตารางฝึกต่อได้ ^O^
แอดมินทั้ง 3 ดูแลพวกเราอย่างดีมาก โดยที่ไม่ได้อะไรเลย ทั้ง 3 คน ดูแลพวกเราด้วยใจจริง ๆ นะ ฉันสามารถสัมผัสได้ (ไม่ต้องมีญานทิพย์ แค่ใช้ใจฉันสัมผัส ฉันก็สัมผัสได้แล้วจริง ๆ นะ ^O^)
โดยพื้นฐานแล้วฉันเป็นคนสบาย ๆ ไม่ค่อยชอบให้ใครบังคับ ชอบทำอะไรตามใจตัวเอง ซึ่งในการจะไปวิ่งมาราธอนนั้น ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าฉันจะต้องเจออะไรบ้าง ฉันรู้แค่ว่าฉันอยากไปวิ่งมาราธอน และเข้าเส้นชัยแบบเท่ ๆ ไม่หมดสภาพ วิ่งได้ตลอดเส้นทาง มันก็แค่นั้นเอง แต่ถ้าฉันตามใจตัวเองไม่ยอมฝึกวิ่งยาว ไม่ยอมฝึกวิ่งช้าสลับเร็ว ไม่ยอมทำการบ้าน ฉันจะจบมาราธอนของฉันแบบเท่ ๆ ได้อย่างไร จริงเปล่า ? เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันจึงไม่เคยคิดว่าจะเดินออกจากบ้าน SF เองแน่นอน ยังไงฉันก็จะทำให้เต็มที่ ^O^
ตลอด 119 วัน ตารางวิ่งจากครูดินจะค่อย ๆ ถูกคลอดออกมา พอวิ่งจบชุดหนึ่ง ก็จะมีชุดต่อไปที่พัฒนาความโหดขึ้นเรื่อย ๆ และก็มีบางคนทนฝึกต่อไปไม่ไหว บางคนก็สมัครใจออกจากบ้าน SF ไปเอง บางคนก็เจ็บหนักเพราะอะไรฉันก็ไม่รู้ แต่เมื่อแอดมินทั้ง 3 พิจารณาแล้วว่าควรออกจากบ้านไปรักษาตัวก่อน ก็จะให้ออกจากบ้านไปก่อน จำนวนสมาชิกจาก 150 คน จึงค่อย ๆ หดหายไป จนเหลือผู้อยู่รอดกลุ่มสุดท้าย ทั้งหมด 70 คน เท่านั้น ซึ่งฉันเชื่อว่าผู้อยู่รอดทุกคนไม่ธรรมดาแน่ ๆ และในเวลาที่ฉันเหนื่อย ฉันท้อ ฉันนอย ฉันก็จะคิดถึงทุกคนยังทำได้เลย เราแค่ขายของ ช่วยงานที่บ้านเอง พี่ ๆ บางคนต้องทำงานประจำ บางคนก็มีครอบครัวต้องดูแล บางคนก็ต้องทำงานไม่เป็นเวลา แต่ทุกคนยังทำได้เลย แล้วก็ทำได้ดีด้วย ฉันก็ต้องทำได้สิ วันวิ่งยาวก็ตื่นให้เช้าขึ้น ถ้าไปวิ่งก็ต้องพยายามทำให้จบ และต้องไม่เหนื่อยฟรีด้วย ฉันบอกตัวเองแบบนี้ ^O^
ทุกวันที่ฉันไปวิ่งที่สนานซ้อมแถวบ้าน ลุง ๆ ป้า ๆ น้า ๆ อา ๆ พี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่ไปวิ่ง ไปออกกำลังกายที่นั่น ก็จะมองว่าฉันวิ่งเก่งจัง ฉันก็ได้แต่ยิ้ม ๆ และก็ขอบคุณ บางคนก็ถามว่าซ้อมวันละกี่ชม. ทำไมวิ่งเยอะจัง 3 ชม. แล้ว ยังไม่เสร็จอีกหรอ ? วิ่งเยอะระวังเจ็บนะ ฉันกลับเป็นคนเกือบสุดท้ายแทบทุกครั้ง จริง ๆ ฉันก็อยากกลับเร็ว แต่ฉันยังวิ่งไม่จบเลย ยังทำการบ้านไม่เสร็จเลย ฉันก็จะวิ่งแบบไม่มีสมาธิแล้ว เพราะต้องรีบกลับไปเปิดร้าน บางวันฉันก็ยอม DNF ใจฉันมันไม่อยากวิ่งจริง ๆ นะ บางวันฉันก็วิ่งเสร็จเป็นคนสุดท้าย
วันที่ซ้อมวิ่ง 32 กม.รอบที่ 2 ฉันซ้อมวิ่งตอนเย็นที่ สนามรพ.ทหารเรือ ระยะ 1 รอบ เท่ากับ 400 เมตร ฉันวิ่งตั้งแต่ 4.30 โมง จนถึงเกือบ 3 ทุ่ม วิ่งตั้งแต่คนวิ่งเยอะ ๆ จนเหลือแค่ 2 คนในสนาม คือฉันกับคุณลุงอีกคน มืดก็มืด แต่ฉันก็วิ่ง ไม่บ่นอะไรในใจเลย คิดแค่ว่ายังไงก็ต้องวิ่งให้จบให้ได้ วิ่งจนคุณลุงถามว่าจะไปลงแข่งงานไหน แล้ววันนี้กะวิ่งกี่รอบ ฉันบอกคุณลุงว่าวันนี้ ฉันวิ่ง 80 รอบ ฉันจะไปวิ่งมาราธอนที่จอมบึง ลุงก็ชมว่าเก่ง ดีแล้ว วิ่งได้แบบนี้รอดอยู่แล้วน้อยคนที่จะซ้อมแบบฉัน ลุงเล่าให้ฟังว่าลุงแกก็เคยวิ่งที่นี่ 100 รอบก่อนไปวิ่งมาราธอน ไม่เคยมีใครวิ่งที่นี่ 100 รอบได้เลย ถ้าวิ่งได้ร้อยรอบ วิ่งมาราธอนรอดชัวร์ แล้วแกก็อวยพรให้ฉันโชคดี ฉันก็ยิ้มให้แก แล้วก็กลับบ้าน ^O^
แรก ๆ ที่เข้าตารางวิ่ง เวลาวิ่งฉันจะบ่นในใจตลอด แต่ช่วงหลัง ๆ ฉันไม่ค่อยบ่นแล้ว มันเป็นสิ่งที่ฉันต้องทำเหนื่อยแค่ไหนก็ต้องลุกจากเตียงไปวิ่ง และแล้ววันซ้อม 32 กม ครั้งสุดท้ายก็มาถึง ฉันประทับใจมาก เพราะวิ่งรอบนี้ อ.ณรงค์ เทียมเมฆ จัดพรีมาราธอนขึ้นให้พวกเราได้ทดสอบวิ่งที่จอมบึง บริเวณถ้ำจอมพล 1 รอบ เท่ากับ 800 เมตร วิ่งทั้งหมด 40 รอบ มีจุดปล่อยตัว มีคนเช็ครอบ มี bib มีอาหารให้ด้วย แล้วทั้งหมดจัดขึ้นเพื่อให้สมาชิกบ้าน SF ได้ไปวิ่งทดสอบ 32 กม. รอบสุดท้ายด้วยกัน หลังจากที่ต่างคนต่างไปฝึกมา งานนี้ฉันสนุกมาก แถมครูดินยังคอยดูและคอยปรับท่าให้ด้วย ยืนเชียร์ลูกศิษดิ์ทุกคนที่ไปทดสอบวันนั้น ฉันประทับใจมาก ๆ (ขอบคุณ พี่ยุ้ยกับพี่มาร์คที่ให้เจี๊ยบติดรถไปด้วย ขอบคุณน้องพีทกับน้องวอร์ด้วย ที่ให้พี่ติดรถกลับกทม. ขอบคุณจากใจค่ะ ^O^)
วันก่อนแข่งจริงครูดินยังนัดให้พวกเราผู้อยู่รอดที่เหลือทั้งหมดมาเจอกัน และบอกว่าเราต้องเตรียมตัวยังไง ควรวิ่งแบบไหน พร้อมทั้งแจก bib วิ่งวัดใจ กับ เสื้อสามารถรุ่น 1 ให้ ฉันมีกำลังใจขึ้นเยอะเลย หลังจากผ่านการฝึกซ้อมมาทั้งหมด 119 วัน ใจฉันนิ่งมากขึ้น ไม่กลัว ไม่ตื่นเต้นเลย ใจพร้อมที่จะไปวิ่งมาราธอนแรกแล้ว งานนี้ฉันกะว่าจะวิ่งจบภายใน 4.30-5 ชม. ฉันไม่คิดอะไรมาก ขอแค่วิ่งให้จบ และไม่เจ็บ ส่วนเวลาฉันน่าจะวิ่งเข้าเส้นชัยได้ไม่เกิน 5 ชม. ทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว เหลือแค่ทำให้มาราธอนแรกของฉันเป็นจริงก็เท่านั่นเอง แล้วไว้จะเล่าให้อ่านเล่นๆ นะคะ วันวิ่งมาราธอนจริง ฉันประทับใจมาก ๆ เลยหล่ะ ^O^
Norarat Jeab
22-01-58
สุดยอดเลยครับเจี๊ยบ วันไหนไปกรุงเทพจะไปวิ่งด้วยที่ รพ.ทหารเรือ
ตอบลบขอบคุณค่ะ^O^
ลบ