งานนี้เพราะความประมาทของฉันเองทำให้ฉันต้องลุ้นสุดชีวิต แม้กระทั้งก่อนการแข่งขัน ฉันก็สติแตกดริวผิด ๆ ถูก ๆ และลุ้นระทึกใจมาก ๆ ทำไมนะหรอ? เดี๋ยวจะเล่าให้อ่านเล่น ๆ นะคะ^O^
ฉันไม่คิดว่าหลังเลิกเรียนภาษาจีนวันเสาร์ 15.30 น. เพื่อนฉันจะนัดเจอกันไกลขนาดนั้น (จากฝั่งธนไปโชคชัย 4 มันไกลมากนะ สำหรับฉัน แต่ฉันก็เลือกเองนะที่จะไปพัทยาตอนเลิกเรียนเสร็จ ฉันเลือกเองที่จะติดรถเพื่อนไป แต่ในที่สุดฉันก็ไปเจอเพื่อนที่MRT ลาดพร้าว และเพื่อนก็ขับรถจาก โชคชัย 4 มารับ เราเริ่มเดินทางตอน6 โมงเย็น ในขณะที่ต้องไปรับBibให้ทันก่อน 2 ทุ่ม) ฉันไม่คิดว่าเย็นวันเสาร์รถจะติดขนาดนั้น ฉันไม่คิดว่าฉันจะไปถึงพัทยาไม่ทัน 2 ทุ่ม และฉันไม่คิดว่าจะต้องลุ้นสุดชีวิตขนาดนี้ มันบีบหัวใจสุด ๆ
แต่ฉันเลือกเองนะ ฉันต้องยอมรับมันให้ได้ ฉันบอกตัวเองแบบนี้ และถ้าเกิดเรื่องผิดพลาดที่ทำให้ฉันไม่ได้วิ่งงานนี้ฉันก็จะไม่โทษใคร เพราะมันคือความผิดพลาดที่เกิดจากตัวฉันเอง ฉันแค่ต้องรับมันให้ได้ก็แค่นั้นเอง และต่อไปต้องรอบครอบมากกว่านี้ จะไม่ทำให้ใครวุ่นวายไปกับฉันอีกแล้ว
ตลอดทางที่นั่งรถไปกับเพื่อน ๆ ฉันรู้แน่แล้วว่าเราไปไม่ทันแน่ ๆ เพราะกว่าจะหลุดไปขึ้นทางด่วน รถก็ติดมากอยู่ ฉันเลยไลน์ไปถามเพื่อน ๆ ที่ไปถึงพัทยาตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้ว ขอความช่วยเหลือแบบด่วนสุด ๆ ถามว่าทำไมตอนแรกฉันไม่ฝากเพื่อนไปรับ Bib ให้เลยหล่ะ? คือฉันเกรงใจ เพราะการรับ Bib มันวุ่นวายมากนะ ใช่มีแค่ใบคอนเฟริมแล้วจะรับได้เลย มันต้องไปเช็คลำดับ เช็คชื่อ ถ้าฉันฝากไปเอาให้ฉันกับเพื่อนอีก 2 คน ก็รบกวนกันมากอยู่ และที่สำคัญคือ ฉันคิดว่าฉันกับเพื่อนไปถึงพัทยาทันก่อน 2 ทุ่มแน่ ๆ ฉันประมาทเอง นี่คือข้อผิดพลาดของฉันที่จะจำใส่ใจไว้เลย
โชคดีที่เพื่อนฉันที่อยู่พัทยาเห็นข้อความในไลน์ของฉัน ถึงกับวุ่นวายไปกันฉันด้วย ต้องเช็คว่ามีใครพักอยู่แถว ๆ จุดรับ Bib บ้าง เพราะตัวเมืองพัทยาตอนนั้นรถติดมาก ตอนนั้นเพื่อนฉันออกมากินข้าวเย็นกับครูดิน ซึ่งที่พักที่ครูดินพักอยู่ ห่างจากจุดรับ Bib ราว ๆ 6-7 โลกว่า แต่รถติดมาก ขับรถไปไม่ทันแน่ ๆ เพื่อนฉันก็ช่วยหาคนมาช่วยจนได้
คือพี่สาวที่ฉันนับถือมาก ๆ นั่นเอง เหมือนเป็นนางฟ้ามาช่วยชีวิตฉันเลยหล่ะ พี่สาวช่วยเดินจากที่พักออกไปรับ Bib ของฉันกับเพื่อน ๆ ให้ ทันเวลาพอดี และเพื่อนของฉันก็ไปรับ Bib ของฉันกับเพื่อนจากโรงแรมที่พี่สาวฉันพักเก็บไว้ให้ฉัน และจะเอามาให้ฉันกับเพื่อนตอนเช้า ก่อนที่ฉันจะออกตัววิ่ง ในเวลาตี 5.30 เพื่อนช่วยฉันเต็มที่เลย เพราะโรงแรมที่เพื่อนฉันพัก ก็ห่างจากโรงแรมที่พี่สาวพักไกลมากอยู่ แต่เขาก็เดินไปเอามาเก็บไว้ให้ และเขาวิ่งมินิ ออกตัววิ่ง 6 โมงเช้า แต่เขาก็ต้องมาเร็วขึ้นเพื่อ เอา Bib มาให้ฉัน
ฉันซึ้งใจมากที่ทุก ๆ คนช่วยฉันขนาดนี้ ประทับใจสุด ๆ และทำให้ฉันบอกตัวเองว่า ต่อไปจะไม่ประมาทแบบนี้อีกแล้ว มันไม่สนุกนะที่ต้องมาลุ้นสุดชีวิตแบบนี้ ไม่เอาแบบนี้อีกแล้ว และวิ่งงานนี้ฉันต้องเต็มที่ที่สุด เพราะทุกคนช่วยฉันให้ได้ไปวิ่งฮาล์ฟแรก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะต้องมีสติและทำให้เต็มที่สุด ๆ ไปเลย ^O^
ตอนเช้าก่อนวิ่งเวลาตี 4.30 พวกเราก็ไปถึงจุดปล่อยตัว ทุกอย่างน่าจะเรียบร้อยดี แต่ก็มีเรื่องให้ฉันต้องลุ้นระทึกสุด ๆ เพราะฉันติดต่อเพื่อน (ที่เก็บ Bib ฉันไว้ให้ ) ไม่ได้ ฉันก็วิ่งวอร์มไปมองหาเพื่อนไป ยืดเหยียดไปแต่ตาก็มองหาเพื่อนไป และดริวไปแบบผิด ๆ ถูก ๆ วิ่งสไตร์คไป ๆ มา แต่ก็มองหาเพื่อนตลอด แต่ก็ไม่เจอ โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้ จนเหลือเวลาอีกราว ๆ 5 นาที ฉันถอดใจแล้ว ฉันคงไม่ได้วิ่งแน่ ๆ งานนี้ แต่เพื่อนฉันคนหนึ่งที่ซ้อมด้วยกันที่สสส บอกว่าลองติดต่อเจ้าหน้าที่ดู ปัญหาคือฉันไม่ได้เอาใบคอนเฟริมมา แต่โชคดีฉันแคบหน้าจอไว้ เพื่อนฉันคนนี้เดินไปติดต่อเจ้าหน้าที่เป็นเพื่อน ตอนนี้ฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ฉันไม่โทษใครเลยนะ เพราะฉันพลาดเอง ถ้าไม่ได้วิ่งฉันก็ไม่โทษใคร ฉันบอกตัวเองในใจแบบนี้ เศร้าสุด ๆ อ่ะเวลานั้น T_T
เจ้าหน้าที่น่ารักมากอ่ะ ฉันบอกเจ้าหน้าที่ว่าBib หาย และให้ดูรูปใบคอนเฟริมที่ฉันแคบมา เจ้าหน้าที่ก็ไปดูให้ว่ามีเบอร์ฮาล์ฟเหลือเปล่า ใจดีสุด ๆ อ่ะ ฉันประทับใจมาก ^O^
แต่พอดีว่า เพื่อนฉันเห็นฉันพอดีเลย ก็รีบเอาBib ให้ฉันทันเวลาเลย เพราะตอนนั้นเขาใกล้จะปล่อยตัวนักวิ่งฮาล์ฟแล้ว ฉันเลยได้ติด เบอร์ Bib ของฉัน ไม่ต้องรบกวนเจ้าหน้าที่ และรีบเดินไปจุดปล่อยตัวฮาล์ฟและดึงสติกลับมา ลืมเรื่องวุ่นวายใจออกไปให้หมด ตอนนี้ฉันจะต้องไปวิ่งแล้ว ฮาล์ฟแรกของฉัน กับระยะทาง 21.80 โล ฉันจะวุ่นวายใจไม่ได้ ลืมเรื่องทุกอย่างออกไปให้หมด วิ่งให้เต็มที่ ทำให้ดีที่สุด เราซ้อมมาดีแล้ว เราต้องเต็มที่เพื่อครูดิน เพื่อเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่ช่วยเหลือฉันทุกคน ช่วยให้ฉันได้มาวิ่ง ฉันจะทำเล่น ๆ ไม่ได้ ต้องเต็มที่เท่าที่ฉันไหวมีเท่าไหร่ใส่ไปให้หมด ฉันจะวิ่งให้ดี วิ่งให้สนุกสุด ๆ งานนี้ ฉันบอกตัวเองแบบนี้ตอนที่ฉันออกตัวไป ^O^
Norarat Jeab
28-07-57
ปล.แล้วจะเล่าให้อ่านเล่น ๆ ว่า ตลอดเส้นทาง 21.80 กม. บรรยากาศการวิ่ง ฮาล์ฟกับมินิ มันช่างต่างกันมากจริงๆ นะ ทุกคนตั้งใจมากอ่ะ ฉันประทับใจมาก และสนุกที่สุดเลย ^O^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น