ใจเราอ่อน ใจเราเจ็บ ใจเราแย่ ใจเราโหยหา ใจเราล้า ใจเราเหนื่อย แต่ใจเราก็วิ่งไม่ยอมหยุด วิ่ง ๆๆๆๆ วิ่งไปหาเรื่องอะไรก็ไม่รู้ และเราก็แย่เอง ยิ่งเราห้าม ใจเราก็ไม่เคยจะฟัง ยิ่งเราปลอบใจเราก็ดื่อดึง
งันก็ปล่อย ๆ ใจไป ให้เจ็บสุด ๆ แย่สุด ๆ เหนื่อยสุดๆ ให้มันสุด ๆ เลย จนเรารู้ว่ามันก็แค่นั่นอ่ะ หยุดเถอะ กลับมามองตัวเอง กลับมาสนใจตัวเอง กลับมาดูแลตัวเองดี ๆ มีความสุขกับสิ่งที่มี ค่อย ๆ ทำ เราไม่ได้หยุดนิ่ง แต่เราหยุดใจ เราพักใจ เราหยุดโหยหา และหันมามองสิ่งที่เรามี ^O^
เรามีอะไรดี ๆ ตั้งเยอะ เรามีลมหายใจ เรามีขา 2 ข้าง เรามีแขน เรามีมือ เรามีแรง เรามีสมอง เรามีหัวใจที่ยังเต้นเป็นปกติ เราสร้างอะไรดี ๆ ได้นะ เราค่อยๆ เรียนรู้ได้ เราไม่เก่ง แต่เราไม่ได้คิดไม่เป็น เราคิดได้นะ เราฝันได้ เรามีจินตนาการ เราก็ค่อย ๆ ทำไป ทำไม่ได้วันนี้ใช่ว่าจะทำไม่ได้ตลอดชีวิตสักหน่อย ถูกเปล่า ? ^O^
จำตอนที่เราเป็นเด็กได้ไหม เราเกิดมาแล้วเดินได้เลยไหม? เราเกิดมาแล้วพูดได้ 5 ภาษาเลยไหม?
เราเกิดมาแล้วคิดเลขเป็นเลยไหม?
เราเกิดมาแล้วเขียนได้เลยไหม?
เราเกิดมาก็ร้องไห้ หิวก็ร้อง ความรู้สึกที่แสดงออกได้คือ ร้องไห้ ยิ้ม นอน เราทำได้แค่นี้เราสื่อสารได้แค่นี้จริง ๆ แต่เราก็เรียนรู้เพื่อให้เรารอด เราเรียนรู้ความรัก ตั้งแต่เราเป็นเด็กเล็ก ๆ เราก็รักเป็นแล้ว เราเรียนรู้ที่จะเรียกร้องด้วยการร้องไห้ เราเรียนรู้เรื่องการจำจด เราสังเกต แล้วเราก็ได้แต่มองว่าเขาทำอะไรนะ เราพูดไม่เป็น เราก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง คอเรายังอ่อน ๆ กระดูกเรายังไม่แข็งเลย เราทำอะไรไม่ได้สักอย่าง แต่เราก็รู้สึกดีทุกครั้งที่มีคนมาอุ้มเรา เราจะไม่ยอมให้วางเด็ดขาด ลองวางสิ เราจะร้องไห้ทันที ^O^
เราเรียกร้องและเราก็ได้รับความรัก ความอ่อนโยนจากพ่อแม่ เราสัมผัสได้ ไม่ว่าเราจะทำอะไร ท่านก็เอ็นดูเรา ท่านไม่เคยโกรธเลย และเราก็มีความสุขมาก และติดพ่อแม่มากกว่าใคร ๆ ^O^
แต่พอโตขึ้น เราลืมไปหมดแล้ว เราจำไม่ได้ด้วยซ้ำ เราจำไม่ได้ทุกสิ่ง ๆ มันลืมไปตามเวลา แต่พ่อแม่เราก็มองว่าเราเป็นเด็กตลอดไม่ว่าเราจะโตแค่ไหน ท่านก็รักเรา และไม่เคยทิ้งเราแน่ ๆ แต่ทำไมความรู้สึกเราถึงเปลี่ยนไปเราลืมความรักดี ๆ นี้แล้วหรอ?
เราโหยหาอะไร เราตามหาอะไรอยู่ แล้วเราก็ต้องเจ็บซ้ำ ๆ เพราะเราไปคาดหวังกับอะไรกัน แล้วมันจะทำให้เรามีความสุขจริงหรอ? เรามีความสุข แต่เราก็ทุกข์ เพราะเราไม่รู้อะไรสักอย่าง
เราเฝ้ารอ รอ รอ รอ แล้วเราก็ห่อเหียว เหงา และเหนื่อยใจ และก็อ่อนล้าจนแทบหมดแรง แต่ใจเราก็ไม่เคยจะหยุด และกลับมามองที่ตัวเราเองเลย จริง ๆ แล้ว รักดี ๆ ทำได้ง่าย ๆ แค่กลับมารักตัวเองไง กลับมาทำให้ใจเรามีความสุข ให้ใจเรายิ้ม ให้เรารู้สึกเป็นเด็กอีกครั้ง ให้เราสดใสจากข้างใน ไม่ใช่ไขว่คว้าอะไรจากภายนอก
ลองฟังเสียงใจตัวเองดี ๆ ลองทำเรื่องดี ๆ ที่เราไม่เคยคิดว่าจะทำได้ แต่ใจเราอยากทำ และดูว่าสิ่งนั้น มันไม่ได้ทำร้ายใคร ไม่ได้สร้างปัญหาให้ใคร แต่มันทำให้เราสนุก เราท้าทาย เราเข้มแข็ง และให้เรารู้ว่า เราก็มีจุดยืนของเรานะ เราก็เป็นคน ๆ หนึ่งที่อยู่ในสังคมนี้ สังคมดี ๆ ที่เราได้พบเจอ และเราก็เป็นคนดีคนหนึ่งที่อยู่ในสังคมนี้ มันก็แค่นั้น
เราไม่ต้องรอให้ใครมาเข้าใจเราก็ได้ บางทีเรายังไม่เข้าใจตัวเองเลย เรายังไม่เข้าใจใครด้วยซ้ำ แต่เรารับได้ เรารับเขาได้ที่เขาเป็นแบบนี้ ไม่มีใครสมบรูณ์แบบหรอก ถ้าทุกอย่างสมบรูณ์แบบ คงไม่ต้องมีการพัฒนาอะไรแล้ว อย่าเรียกร้องอะไรจากใครเลย เรายื่นได้ด้วยตัวเองมันภูมิใจกว่าเยอะ
ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเรา เราเลือกได้นะ คนทุกคนมีคุณค่า เรามีความสามารถกันทุกคน เกิดเป็นคนได้นี้ถือว่าโชคดีแล้ว ยิ่งได้เกิดในครอบครัวที่ดี ไม่จำเป็นต้องมีเงินเยอะจนล้นฟ้า ไม่ต้องมีอำนาจมากขนาดใคร ๆ เกรงกลัว ไม่ต้องมีบ้านหลังใหญ่ 20 ห้องนอน แค่มีครอบครัวที่อบอุ่น มีคนที่เรารักอยู่ด้วยกัน มีบ้านหลังเล็ก ๆ ที่เราอยู่กันแบบพอเพียง มีรถคันเล็ก ๆ ที่พาพวกเราไปที่ต่าง ๆ ด้วยกันได้ มีเงินพอใช้ซื้อของที่เราอยากได้ มีสุขภาพที่แข็งแรงทั้งกายและใจ มีเวลาทำอาหารดี ๆ ด้วยกัน มีเวลาไปวิ่ง ไปเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ และ ได้ทำสิ่งต่าง ๆ ที่เราชอบ มีสังคมดี ๆ ที่ทุกคนจริงใจต่อกัน พูดคำไหนคำนั้น ไม่ต้องอธิบายเยอะ แค่นี้ก็มีความสุขที่สุดแล้ว
ถ้าฉันเลือกได้นะ ฉันก็ขอแค่นี้แหละ แค่นี้ก็เป็นความสุขที่สุดของฉันแล้วหล่ะ ^O^
Norarat jeab
24-07-57
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น